Ahmet'i havaalaninda karsiladigimizda anladim. Ben bir seyahat manyagiyim. Havaalanina ayak basar basmaz gözlerim doluyor. Öyle bir hasrettir ki benimki havaalanlarina duydugum, tarif edilemez.
Ayriliktir airport'lar, bazen kavusmaktir. Ama ben kavusmak icin degil, ayrilmak icin sevdim havaalanlarini. Ayrilik gibisi var mi? Severim ayrilmayi. Arkama bakmam havaalanlarinda birileri beni yolcu ettiginde. Arkama bakmadan giderim, ta ki ucaga binene kadar.
Felsefi bir yalklasimla bakarim ayrildigim yere. Durdugum yerin neresi oldugunu anlayamam ki oradan uzaklasmadan.
Alti hafta olmadi en son seyahatim, ama yine atlayip gidesim var. Bikmadim. Hayir. Hep yolcu olmaliyim ben bu dünyada, dur duragi olmayan.
Az kaldi, 18 gün sonra adayi fethetmeye, az kaldi.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen